Последен ден на багремовата паша

Денот го започнав екстремно рано. Бев екстремно буден кога го чув познатото брмчење. Екстремно брзо го зграбив фото-апаратот и излегов на ширинката пред мојата куќа. Па ова е екстремнооо! Си помислив, додека авион ми пролета буквално над мојата глава.

(Кликни на ова, за истото видео со подобра резолуција - YouTube)

Авионите имаа екстремна цел да ги уништат комарците во градот во 5 и пол часот, петочно, а јас имав на крајот здрвен нос од вдишувањето на пестицидот (и дополна на новата вест за Важни Актуелни Новости).

Откако го оставив синчето на школо, бев цврсто решен да заминам на пчеларник - иако и не ми беше баш дефинитивно јасно што ќе правам.

Кога стигнав со точакот до влезот во багремовата шумичка кај пчеларникот во скопското поле пријатно бев изненаден од долготрајноста на багремовата паша - вчера се уште траеше!

Цветовите на багремот можат да ги легнат младите стебла.

Сето ова продолжување во цветањето на багремот се должеше на дождовите, од кои два беа ноќни и се уште земјата ја држеа влажна и со многу вирови.

И мравките почнаа да се прилагодуваат на тропските дождови.

Кога дојдов пак пред два сандака видов евиденција дека имало некакво помасовно гинење на пчели.

Беше неопходно да најдам пчелни семејства - жртви, од кои требаше да формирам дури 15-тина оплодници.

Само што дојдов а работата на пчелите се забрза речиси исто како и при врвот на багремовата паша.

(Кликни на ова, за истото видео со подобра резолуција - YouTube)

Задачава со оплодниците не ми беше баш благодарна бидејќи и матичниците што требаше да се додадат не заслужуваа најдобар третман - а одличната паша како да не сакаше да попушти...

Кружев околу сандаците и се туфкаф: ова ќе го распарчам - не... Ова другово... А и ова може... Најпосле, немав многу време и си реков, ај да го видам ова.

Беше многу послабо од другите, рано на пролет. Сум го демарирал на први мај, подготвувајќи го за евентуално да биде донатор за рамки со затворено легло и пчели за оплодници... Само што го кренав неговото медиште, јасно ми беше дека не е празно. А-бре жал да тие да го “касапиш“.

Медиштето не е полно, но до таму каде што имало пчели - има и мед.

Оставив се, така како што си беше, и решив денес да не ги гибам. Нека работат уште денес а утре, кога ми се ближи крајниот термин за правење оплодници ќе правам што ќе морам.

На одење фотографирав дел од разновидната паша на која полека преминуваа пчелите разочарани од попустото преминување од еден на друг багремов цвет.

Ова дрво го нарекуваат Гледичија (Gleditsia triacanthos) и е прва роднина на багремот. Може да порасне во огромни димензии. За пчелите е рај!

Цвета веднаш после багремот и ова, конкретно, во близина на пчеларникот брмчеше од пчели.

Умите луѓе и пчелари го садат густо и го кројат во облик на непробојна жива ограда, низ која само тенк може да мине (има огромни боцки!)